این عکس، قصه‌ی مادر است؛  

مادری که قامتش شکسته اما دلش هنوز استوارترین ستاره‌ی این سرزمین است.  

دستان لرزان اما امیدوارش را بر تابوتِ پیچیده در پرچم سه‌رنگ ایران گذاشته،  

انگار آخرین حرف‌هایش را بی‌صدا به قلب فرزندش می‌سپارد؛  

فرزندی که راه عاشقی را تا نهایت رفت و حالا آرام گرفته.

 جمعیت بدرقه‌کنندگان، دور مادر را گرفته‌اند درد مشترک،اشک‌های پنهان و دلداری‌های بی‌کلام…  

اما هیچ‌کدام عمق دلتنگی او را نمی‌دانند.  

سرش پایین، دلش خون، اما هنوز ایمان دارد که پرواز پسرش بی‌ثمر نیست.  

امروز، مادر دوباره؛ دل کندن را تمرین می‌کند، و نامش را با غرور، صبر، و دلتنگی روی سنگینی تابوت پسرش حک می‌زند.  

این قصه‌ی زنی است که چشم به آسمان دوخته و در دلش همچنان زمزمه می‌کند:  

خدایا راضی‌ام به رضای تو…

تقدیم به مادر #شهید_سید_مجتبی_معین‌پور

✍️سیده مهتا میراحمدی