#مِنبَر_برای_مِمبِر 

موضوع: محرم

در محضر زیارت عاشورا

در ایام شهادت امام حسین علیه‌السلام قرار است درباره‌ی زیارت عاشورا یا زیارت وارث صحبت کنم. همین ابتدای سخن باید عرض کنم که در این دو زیارت، پاسخ به جریان ستمگر و حاکمِ ظالم زمان بررسی می‌شود.

در قرآن، آیه‌ی ۶۰ سوره‌ی اسرا، خداوند می‌فرماید:  

«وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا»

در این آیه، خداوند خطاب به پیامبر می‌فرماید: ما به همه‌ی مردم احاطه داریم، و آن رؤیایی که به تو نشان دادیم، و آن شجره‌ی ملعونه، وسیله‌ی آزمایشی برای مردم است. آن‌ها را می‌ترسانیم، اما برایشان سودی ندارد؛ زیرا هر چه بیشتر آزمایش می‌شوند، طغیانشان افزون می‌شود.

این آیه درباره‌ی خوابی بود که رسول خدا دیدند. برخی مفسران گفته‌اند که بعد از دیدن این خواب، دیگر پیامبر را خندان ندیدند. پیامبر همیشه چهره‌ای خندان و گشاده‌رو داشت؛ اما بعد از آن رؤیا، دیگر مانند قبل نبود و مردم نیز این تغییر را دریافتند.

حال این خواب چه بود؟  

پیامبر در خواب دیدند که بوزینه‌ها و خوک‌ها از منبرشان بالا و پایین می‌روند. این آیه پس از آن رؤیا و ناراحتی پیامبر نازل شد. «شجره‌ی ملعونه» به قدرت می‌رسد، اما باقی نمی‌ماند. برخی مفسران «ألف شهر» سوره قدر را نیز مرتبط با همین شجره‌ی ملعونه دانسته‌اند.

در تفسیر آمده است که مصداق شجره‌ی ملعونه، بنی‌امیه هستند؛ کسانی که به طغیان بزرگی دست زدند و هرگز هدایت نشدند؛ حتی اگر خداوند مستقیم با آنان سخن می‌گفت، باز هم هدایت‌پذیر نبودند.

در زمان خلفای پیشین، اگرچه فسق و فجور وجود داشت، اما علنی نبود. اما بنی‌امیه، فسق و فجور را علناً انجام می‌دادند؛ تا جایی که روی منبر پیامبر، شراب می‌نوشیدند!  

آن‌قدر گستاخ و بی‌شرم بودند که لعن بر امیرالمؤمنین علیه‌السلام را قانونی می‌دانستند و این لعن در بیش از ۷۰ هزار منبر انجام می‌شد. روزی یکی از آن‌ها بعد از نماز فراموش کرد امیرالمؤمنین را لعن کند، برای جبران، مبلغی داد تا مسجدی ساخته شود!

در زیارت وارث، ما در حقیقت نقطه‌ی مقابل این شجره‌ی ملعونه را معرفی می‌کنیم: شجره‌ی طیبه‌ای که از حضرت آدم تا امامان معصوم علیهم‌السلام ادامه دارد. در زیارت وارث، بیشتر با مقامات امام حسین علیه‌السلام آشنا می‌شویم، اما زیارت عاشورا جنسش متفاوت است… عجیب است… تپنده است…

نوه‌ی علامه امینی، پدر مرحومش را در خواب دید که امیرالمؤمنین کنار حوض کوثر ایستاده و با دستانشان به پدرش آب می‌دهند، در حالی که به دیگران با لیوان یا ظرف آب می‌دادند. وقتی نوه پرسید: «به‌خاطر تألیف الغدیر است که با دستان خود آب می‌دهید؟» حضرت فرمودند: «الغدیر بحث خودش را دارد. اما دلیل این‌که با دستم به پدرت آب می‌دهم، این است که او در دوران حیاتش بر خواندن زیارت عاشورا مداومت داشت.»

زیارت عاشورا یک سلوک است؛ سفری معنوی. این زیارت دستت را می‌گیرد و تا خود امام حسین علیه‌السلام می‌برد. زیارت عاشورا تنها یک دعا نیست؛ یک سبک زندگی است، یک نقشه‌ی راه برای پیوستن به شجره‌ی طیبه و دوری از شجره‌ی ملعونه.

با زیارت عاشورا یاد می‌گیریم چگونه به «درخت حیات» متصل شویم. و این درخت حیات، همان اهل‌بیت علیهم‌السلام هستند.

در زیارت عاشورا، دعا زیاد داریم. بارها و بارها می‌گوییم «اللهم…». هجده دعای مهم در متن این زیارت آمده که هر یک نشان از یک مقام معنوی دارند. این‌ها دعاهای مادی نیستند؛ همه معنوی‌اند، و هر دعا، راهی است به‌سوی مقامی والا.

برای همین می‌گویم که زیارت عاشورا دستت را می‌گیرد و تا بلندترین قلّه‌ها می‌برد. این ۱۸ مقام را ان‌شاءالله هر روز یکی دو موردش را برایتان می‌گویم.

اولین مقام: مقام خون‌خواهی امام حسین علیه‌السلام.  

اگر امروز برای مختار ثقفی ارزش قائلیم، به‌خاطر همین روحیه‌ی خون‌خواهی اوست. در زیارت عاشورا، خون‌خواهی سیدالشهدا، یک جهان‌بینی مقدس است که تنها با معرفت و درک عمیق ایمانی حاصل می‌شود. در دعای ندبه نیز می‌خوانیم که منتقم خون امام حسین علیه‌السلام، کسی نیست جز امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف.

بحث روز اول را در همین‌جا به پایان می‌رسانم؛ ان‌شاءالله روز بعد ادامه‌ی آن را تقدیم خواهم کرد.

خدایا فرج امام زمان را نزدیک بگردان.  

شر دشمنان اسلام و شیعه را به خودشان بازگردان.  

✍️سیده مهتا میراحمدی

☕ @Miss_Cappuccino ☕✨✍️