در محضر زیارت عاشورا قسمت دوم
#مِنبَر_برای_مِمبِر
موضوع محرم
در محضر زیارت عاشورا
قسمت دوم
مقام دوم زیارت عاشورا
مقام “وجاهت” نام دارد؛ یعنی نزد خدا آبرومند و وجهه‌دار می‌شویم. دعای زیارت این است:
«اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین علیه‌السلام دنیا والاخره»
در این مقام، از خدا می‌خواهیم با واسطه امام حسین (ع)، نزد او جایگاه و آبرویی بلند پیدا کنیم و از برکات و رحمت الهی بهره‌مند شویم. این مقام یعنی از خدا بخواهیم که توفیق توسل و اتصال به امام حسین را هم در دنیا و هم در آخرت نصیبمان کند تا صاحب مقام و آبرو در پیشگاه او باشیم.
مقام سوم: معیت و همراهی با معصوم
در دعا می‌گوییم:
«ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخره مع امام منصور»
در این مقام، از خدا می‌خواهیم که با معصوم گره بخوریم و همسفر و همراه با او شویم.
مقام چهارم: حیات طیبه
دعای آن:
«اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد»
یعنی خدایا زندگی و حیات ما را شبیه به زندگی محمد (ص) و خاندان پاکش قرار بده.
مقام پنجم: رسیدن به مقام محمود
در دعا می‌خوانیم:
«ان یبلغنی المقام المحمود»
در قرآن، خداوند به پیامبر می‌فرماید: «ای پیامبر! شب‌زنده‌داری کن تا به مقام محمود برسی.»
مفسرین مقام محمود را مقام شفاعت دانسته‌اند؛ اما هر کسی شایسته شفاعت نیست. حتی برخی کسانی که اگر پیامبر هم برایشان شفاعت کند، خداوند قبول نمی‌کند!
عجیب است؛ برادران یوسف قصد قتل پیامبر برادرشان را داشتند، او را به چاه انداختند اما با شفاعت پدرشان (حضرت یعقوب) بخشیده شدند. اما برخی هستند که خدا شفاعت اهل‌بیت را درباره‌شان نمی‌پذیرد!
یک مقام بالاتر از شفاعت شدن هم داریم؛ و آن “شفاعت کردن” است؛ که در زیارت عاشورا، این مقام را نیز از خدا طلب می‌کنیم.
مقام هفتم: مشارکت در مصیبت ولی معصوم
«لقد عظمت الرزیه»
اینجا می‌گوییم ما هم در این مصیبت شریک هستیم؛ اصل داستان زیارت عاشورا یعنی یکی شدن و هم‌دردی. قرار است به آن شجره حیات متصل شویم.
در پایان زیارت می‌گوییم:
«الحمدلله علی عظیم رزیّتی»
خدایا شکر به خاطر این مصیبت…
در این مقام، مصیبت را مال خود می‌دانیم.
مقام هشتم: مقام برائت
برائت جستن از برخی افراد و جریانات. لعن و برائت، بخشی پررنگ از زیارت عاشورا است: ابتدا صد لعنت می‌فرستیم و سپس به صد سلام می‌رسیم.
مقام نهم: مقام سلم
یعنی دوستی هم با اهل‌بیت و هم با دوستان اهل‌بیت.
«انی سلم لمن سالمکم»
بعضی فقط خود اهل‌بیت را دوست دارند اما با دوستداران اهل‌بیت کاری ندارند؛ این کافی نیست.
مقام دهم: مقام جنگیدن برای حق
مگر هر کسی می‌تواند مبارزه کند؟ مگر همه می‌توانند به سوریه بروند و مدافع حرم شوند؟ این مقام را به هر کسی نمی‌دهند.
گفتید مقام معیت با اهل‌بیت خوب است؛ اما معیت با یکی از اهل‌بیت ویژگی دیگری دارد. همه پیغمبران آرزو داشتند در رکابش باشند. آن شخص، امام زمان (عج) است.
امام صادق فرمود: «اگر دوران شما را درک می‌کردم، خدمتگزار شما می‌شدم.»
امیرالمؤمنین (ع) بالای منبر گریه کردند. پرسیدند: چرا؟ فرمودند: «شوق لرؤیتک.»
نکته‌ای مهم:
اصل برائت، بعد از ظهور محقق می‌شود؛ چون مردم پیش از ظهور شناخت ندارند. بعد از ظهور، تازه حرارت و ناراحتی در دل‌ها پدید می‌آید وقتی اسم برخی افراد برده می‌شود.
فرض کنید یک نفر در جنگلی دورافتاده، مثل آمازون رشد کند و کسی فقط به او آب و غذا بدهد اما حقیقت شهر و آسایش را از او پنهان کند. طبیعی است که او به آن فرد اعتماد کند، ولی اگر بفهمد دنیای وسیع‌تر و بهتری هم وجود داشته و آن فرد همه چیز را از او دریغ کرده، حقیقت را درمی‌یابد.
درک ما از دنیای پس از ظهور بسیار اندک است. در آن زمان، هیچ‌کس بیمار نمی‌شود.
این‌ها قرار بود از همان زمان رسول خدا (ص) شروع شود؛ پس از پیامبر، امام حسین و بعد امام صادق پرچمدار شدند اما ماجرا گم شد در تاریخ. اگر اهل‌بیت کنار گذاشته نمی‌شدند، همه‌مان تحت تربیت آنان بودیم.
تازه بعد ظهور خواهیم فهمید چه بر سرمان آمد.
فعلاً بحث را اینجا تمام می‌کنم؛ ان‌شاءالله ادامه‌اش باشد فردا.
خدایا
ما را به آبروی حسین علیه‌السلام نزد خود عزیز کن.
خدایا
در دنیا و آخرت، همراه اهل‌بیت باشیم.
زندگی و مرگ ما را شبیه محمد و آل‌محمد قرار بده.
✍️ سیده مهتا میراحمدی
☕ @Miss_Cappuccino ☕✨✍️
فرم در حال بارگذاری ...