یک شب مثل شب های دیگر که به مسجد رفتم خانم همسایه با سلام و احوال پرسی بحث را برد به سمت این که مردم،مگر ماه رمضان شود به مسجد بیایند. و بنده خدای دیگری که می گفت مردم برای افطاری می آیند و…

در فکر فرو رفتم با خودم گفتم ما آدم‌ها از دل هم نوع خودمان خبر نداریم که برای چه فقط در ماه رمضان به مسجد می آیند  یا زمانی که افطاری هم می دهند…

من در مسجد خانم کد ذهنی را دیدم که مادرش از دست داده و پدر پیری دارد و غذای آن چنان یاد ندارد و وقتی افطاری گرفته بود لبخند روی لبانش، من را هم به وجه آورد…

یا خانواده ای نیازمندی که آبرومند زندگی می کنند …

یا یکی از همسایه ها که بخاطر دادن ماهانه بالا ۲۰میلیون قرض دلش خوش هست به همین ماه و افطاری ها برای فرزندانش…

یا اگر دارنده هم می آید آن هم دیدم شاید بچه کوچکی دارد که نمی گذارد افطاری و… درست کند …

و آدمهای دیگر با شرایط متفاوت …

این گفتم که نباید سریع قضاوت کنیم. اصلا کارمان این نباشد که فلانی چرا قبلا نمی آمده مسجد الان می آید،جوری صحبت نکنیم از همین در خانه خدا در این ماه دل زده شوند…

حالا برای افطاری هم آمده باشند،بانی افطاری برای روزه دارها افطاری آورده نه برای در و دیوار…

✍️خانم عابدی