شهرت به معنای معروف شدن ، شهرت طلبی به معنای تلاش برای قدر و منزلت پیدا کردن است . هیچ کس نمی تواند بگوید که از شهرت خوشش نمی آید . همه ی ما دوست داریم که در مرکز توجه و علاقه دیگران باشیم . و دیگران به ما احترام بگذارند ، و دیده شویم.

این خصوصیت در همه ما مشترک است اما شدت آن کم و زیاده ! برخی افراد خوشبختی و شهرت را در مقام ،پول ، ثروت و قدرت می دانند .در حالی که بیشتر افراد مشهور جهان با شهرت به خوشبختی آرامشی که می خواهند نرسیده اند .

مشهور شدن چیز بدی نیست . اما اگر باعث شود که از یاد خداوند غافل باشیم این کار ناپسندی است . خداوند در قرآن کریم سوره قصص آیه ۸۳ می فرماید : این منزل آخرت (بهشت) را تنها برای کسانی قرار می دهیم که در روی زمین قصد برتری (جاه و شهرت) و قصد فساد ندارند.شهرت از میل به جاودانگی انسان ریشه گرفته است . همین که ما می دانیم بعد از مرگ خود در ذهن دیگران هستیم و به زندگی خود در آن جهان ادامه می دهیم مایه آرامش ما می شود .

افرادی به شهرت دست پیدا می کنند که چیزی برای عرضه به دیگران داشته باشند :هنری ، سیاسی ، مذهبی ، ورزشی و اجتماعی و غیره ،شهرت می تواند هم مثبت و منفی باشد .مثلا هیتلر و گاندی هر دو شهرتی تاریخی داشته اند . شهرت برای افراد لایق یک نعمت است که خداوند آن را در دلهای مردم قرار می دهد بعضی از افراد مشهور، از شهرت خود برای جاه طلبی و خواسته های نامعقول استفاده می کنند و به گمراهی رسیده اند . اما بعضی دیگر آن شهرت را در راه رضای خداوند و کمک به مردم استفاده ، و به سعادت رسیده اند . مهم این است که از شهرتی که داریم در چه راهی استفاده کنیم و به گمراهی نرویم .