9️⃣1️⃣ قسمت 19 

آش را خورده و نخورده راهی مسجد شدیم، اما نمی‌دانم چرا آن شب طاهره خانم بدجور نگاهم می‌‌کرد‌. انقدر زیر فشار نگاه‌ گاه و بیگاهش قرار گرفتم که برای چای آخر سخنرانی هم نایستادم و به اتاق برگشتم.‌ 

باید برای سحری چیزی می‌پختم. نگاهی به یخچال قدیمی کوچه‌ی اتاق انداختم. درش را که باز کردم چیزی به جز یک بیابان خشک و بی‌آب و علف ندیدم. چندتا گوجه از ته یخچال داد زدند:《 مارو از این‌جا نجات بده》

گوجه‌هارا برداشتم و زیر شیر آب گرفتم. تا خواستم بنشینم و خُردشان کنم. کسی از بیرون صدایم زد:《 سیدخانم اینجایی؟》 

صدای طاهره خانم بود. از دستش فرار کرده بودم اما او با پای خودش دوباره به سراغم آمده بود. چادرم را سر کردم و در را باز کردم. پرید توی اتاق و گفت:《 یهو‌ بلند شدی رفتی نگران شدم》

خنده‌ی زورکی‌ای تحویلش دادم و گفتم:《 سحری باید می‌پختم زودتر اومدم. امروزم خیلی خسته بودم گفتم زودتر کارم رو بکنم‌ که فردا سرحال باشم》

دوباره با تعجب نگاهم کرد و گفت:《 مگه می‌خوای با این حالت روزه بگیری؟》

سریع برگشتم و خودم‌را توی آینه‌‌ی چسبیده به دیوار برانداز کردم. همه‌چیز مثل سابق بود. فقط کمی روسری‌ام را شلخته سر کرده بودم.

دستی به روسری‌ام کشیدم و گفتم:《 مگه حالم چشه؟ فقط از خستگی کمی رنگ‌وروم‌ پریده》 پشت چشمی نازک کرد و گفت:…

ادامه دارد..