برای یک مرغ مهاجر غروب یا‌ طلوع دریا چه فرقی دارد اگر در غربت، دور افتاده باشد.

در اوج تنهایی باران ببارد در کنار ساحل اروند قدم بزند، اشک هایش را بی‌صدا پاک کند و نوشته های بی مخاطبش را ذره ذره به دریا بسپارد.

کاغذ، قلم و دنیایی از افکار تنها چیزهایی که آرامت کردند همین ها بودند وقتی به کنج خلوت خود پناه بردی، تنها دلت میخواست آنها در کنارت باشند.
با وجودشان میتوانستی لحظاتی از دنیا و اندوه هایش فاصله بگیری و به دریا پناه ببری.
سرانجام دریای مواج با تمام تلاطمش تو را در آغوش خود گرفت.

پ ن: لحظاتی قبل از شهادت خبرنگار از او پرسیده بود: آقا یوسف! غواص یعنی چی؟ او پاسخ داده بود: غواص یعنی مرغابی امام زمان عج‌الله.

در وقت مرگ ، روی لبش خنده ای شکفت با خون خود نوشت:
“آخر فتاد مرغ سعادت به دام ما”
“زد روزگار ، سکه ی عزت به نام ما.”

✍ سمیرامختاری

25/اسفند/401

_________
#پائیزنوشت #شب_جمعه

#به_قلم_خودم