پدر دوست دارد که نمازش را همیشه در مسجد بخواند. به قول خودش نماز جماعت یک حال دیگری دارد. با این حال من ندیدم پدر بعد از آمدن از مسجد حالش تغییری کرده باشد. همیشه همان صورت بر افروخته و ابروهای گره خورده در هم را دیده‌ام. من تابحال ندیده‌ام پدر چگونه نماز می‌خواند که اثری در روحیه‌اش ندارد. خودم اعتقاد دارم که نماز خواندن فایده‌ای ندارد. هدر دادن وقت است. امشب با پدر بخاطر نماز نخواندنم دعوایم شد.مادر در آشپزخانه مشغول صحبت با پدر است. مادر می‌گفت:آخه چرا بچه رو اذیتش می‌کنی؟پدر با عصبانیت می‌گفت: این که بچه نیس پانزده سالش شده…. من نمیدونم چرا خدا به من ی بچه‌ی بی‌نماز داده.بعضی وقتها فکر می‌کنم جلوی پدر خم و راست شوم تا دیگر به من سرکوفت نزند، گرچه من همین خم و راست شدن پدر را هم ندیده‌ام.

پی نوشت:

امام زین العابدین (ع) : _ ایشان کودکانشان را دستور می داد تا نماز مغرب و عشاء را با هم بخوانند و نماز و ظهر و عصر را نیز با هم بخوانند و در مورد این که هر نمازی را در وقت فضیلت و مخصوص خودش بخوانند بر آنان سخت نمی گرفت.به آن حضرت عرض شد: آن ها نماز را در غیر وقت فضیلتش می خوانند. امام فرمود: این کار برای آنان بهتر است از این که بخوابند و نماز نخوانند.