سلام خدمت خواهران عزیزم. پیش از هر چیز میخواهم خوب به عکس ها نگاه کنید.
همین جور که می‌بینید این گُل ها از دل سنگ بیرون آمده اند.

حالا دقت کنید میخواهم چه بگویم. 😍 خواهران اگر خدا بخواهد از دلِ سنگ، چشمه آب جاری می‌شود . اگر خدا بخواهد به این شکل گُل روییده می‌شود . همه چیز تحت اراده خداست.
پس هیچ وقت در شرایط سخت زندگی ناامید نباشیم.

چون آدم های اطراف مثل این سنگ ها، هر چقدر که به ما فشار بیاورند نه دشمن واقعی و نه دوست واقعی ما هستند.
دشمن واقعی و دوست واقعی هر کسی ، خود فرد است.

صدای درون ما می‌تواند از ما یک انسان ناامید بسازد و همچنین می‌تواند از ما یک انسان قوی بسازد.
هرچقدر که با خدا رابطه خوبی داشته باشیم این صدا قوی بودن ما را تقویت می‌کند. و هر چقدر از خدا دوری کنیم این صدا ما را به بن بست و ناامیدی می‌کشاند.
چون این صدا دو نوع منبع انرژی می‌تواند داشته باشد: خدا، شیطان و هوای نفس.

باز به عکس ها نگاه کنید. این گل ها که از دل سنگ روییده اند شاید اگر آن سنگ ها نبودند به این گل زیبا و زیبایی نمی رسیدند. رسیدن به این زیبایی، روییدنِ خود مدیونِ سنگ هستند.

سنگ ها بذر گل را در دل خود سفت گرفته بودند و در آن حال آن بذرها به جای ناشکری زبان به ستایش خدا باز کردن و این شد که خداوند به قطرات باران فرمان داد که جاری شوند و این ها روییده شدند.

شاید اگر سنگ آن ها را در دل خود سفت نگه نمی‌داشت الان نه گل بودن و نه وجودی داشتند.
ممکن بود باد آن ها را به داخل لجنزارها می انداخت و یا شاید زیر پای یکی از مخلوقات خدا له میشدن و حتی ممکن است باد چنان آن ها را جا به جا می‌کرد که در مسیر وسایل نقلیه ای قرار می‌داد و به این طریق له می‌شدن.

خلاصه میخواهم بگویم از شرایط سخت زندگی ناله نکنیم که فلانی به من ظلم می‌کند فلانی مرا آزار می‌دهد فلانی زخم زبانم می‌زند فلانی حقم را خورده ووو این را فراموش نکنیم که می‌توانست وضعیت ما از الان بدتر بود، آیا دقت کرده اید که این نعمت پاکی این حرف زدن با خدا که دارید، میلیون ها نفر از آن محروم هستند و بر اثر راحتی و نبود فشارها، گرباد حوادث آن ها را غرق لجنزار کرده!؟

به جای این همه ناله از خلق خدا، با خدا حرف بزنیم و استغفار کنیم. اینقدر ظلم ها و بدی های اطرافیان را نزد خدا نشماریم، ظلم ها و ناشکری های خودمان را هم ببینیم و نزد خدا به آن ها اعتراف کنیم و استغفار کنیم.
تا در شرایط سخت، وجودمان تبدیل به نور، تبدیل به زیبایی شود مثل این گل ها.

آن وقت، وقتی کسی ما را می‌بیند چشم و دلش روشن می‌شود حالش خوب می‌شود چون ما وجودمان مملو از نور و زیبایی خداست. و این موقع است که پس از روییدن از دل سنگ، خدا اراده کند می‌تواند خیل عظیمی از مشکلات ما را به واسطه مخلوقی از مخلوقاتش که ما را می‌بیند حل کند. و یا چنان وجودمان را پر از حس شکر گزاری و رضایت می‌کند که تا پایان عمر با وجود فشارهای اطرافمان مسرور خواهیم بود. نه فشاری و نه دردی را حس خواهیم کرد، سر به آستان خدا میساییم و سجده شکر می‌کنیم.

التماس دعا.🤲

حق نگهدارتان ♥️

#به_قلم_خودم 

ارسال شده از طرف فاطمه نجفی