وقتی دلی به وسعت آسمان ها گرفته میشود سکوت محض بر قلبش حاکم میشود.

سکوتی مرگبار که جوشش آن از ریزترین نقطه ی بدن هویدا میشود.

اشک ها که جاری شوند انگار که دل بار خود را بر زمین نهاده است .

اما امان از زمانی که این احوالات سراغت بیاید و نتوانی اشکهایت را روانه ی صحرای گونه هایت کنی.

دلت در اوج ترکیدن و دم نزدن.

و این خود نیز حکایت دیگری است…..