بسم الله

ورودی ِ پارکینگ برخی ادارات روی زمین، میله‌های قطور منحنی‌شکلی می‌گذارند. البته این کار را در ساعات غیر اداری، برای حفظ امنیت بیشتر ساختمان انجام می‌دهند . 

یک‌‌بار که نگاهم به این میله‌ها افتاده بود، با خودم گفتم:« برای خم کردن اینها از دستگاه‌های خاصی استفاده می‌شود، ولی زمان‌های خیلی دور که چنین دستگاه‌هایی وجود نداشته، خدا می‌داند برای شکل‌دهی به این‌طور فلزات، چه نیروی انسانیِ عظیمی بکار گرفته می‌شده!» 

چند لحظه بعد اما از شدت تحیرم کم شد. فکر کردم گذشتگان هم لابد راهکارهایی برای تسهیل کار و بارشان داشته‌اند؛ راهکارهایی مثل گداختن که فولاد با آن ضخامت را با زحمت کمتری خم می‌کند. 

دل آدمی هم، همین ‌گونه است. هر قدر، سخت و سنگی باشد، امکان انعطاف و نرمی‌ دوباره را دارد، مثل همان میله‌های قطور فلزی که از بدو تولد، راهی برای حالت‌دهی‌شان وجود داشته؛ راهی که از دلِ کوره‌های گرم آتش می‌گذرد. فقط باید کمی رنج عرق ریختن را به جان خرید.

به قلم: #سحر_سرشار