بسم الله

#به_قلم_خودم 

در خیابان قدم می‌زنم در تمام مسیر نمی‌توانم چشم از رشته کوه سمت راستم بردارم.

قله کوه را برف پوشانده بود و به سمت دامنه کم کم محو می‌شود.

کوهنوردی در آن هوا خیلی دل‌انگیز است، وقتی از کوه بالا می‌رویم اول راه را راحت حرکت می‌کنیم،‌ به میانه راه که می‌رسیم نفسمان به شماره می‌افتد، بعضی شاید از همان‌جا بازگردند، بعضی شاید به دلیل همراه نداشتن وسایل مناسب همین تصمیم را گیرند و تنها عده کمی موفق به فتح قله می‌شوند.

برخی از آدم‌ها در زندگی همان اول راه در جا می‌زنند و با بیان یک کلمه‌ی “نمی‌توانم” به خیال خود از زیر کار در‌‌‌رفته‌اند، عده‌ای تا وسط راه می‌آیند ولی توان ادامه راه را نداشته و کار خود را ابتر می‌گذارند و تنها عده‌ای که وسایل مورد نیازشان از جمله:تلاش، صبر، توکل و … را همراه داشته باشند و لباس تقوا را به تن بپوشانند، قادرند سرما و سختی مشکلات را تحمل و قله رستگاری را فتح کنند.

به قلم: #سحر_سرشار