این روزها بی‌قرار خرید سال نو هستیم.
از‌این مغازه به آن مغازه در رفت‌وآمدیم.
با هر خرید و کشیدن کارت، زنگ‌ها به صدا در می‌آیند.
برداشت، انتقال و… و پیامک‌هایی از این دست به تلفن همراهمان ارسال می‌شود.
گاهی اوقات هم، فروشنده خبر می‌دهد، موجودی کافی نمی‌باشد. اگر پول نقد داشته باشیم، سر خوشانه پرداخت می‌کنیم و از مغازه خارج می‌شویم. ذوق از اینکه با دستانی پر از خرید برگشته‌ایم، از چهره‌مان پیداست.
سخت آن زمانی‌است،
که هیچ پولی نداریم و ناامید بر‌می‌گردیم. نداشته ها سرد و تلخ‌اند.
آخر‌سال چقدر شبیه آخر کار و پایان ما انسانهاست.
ماهستیم و حساب بانکی اعمالمان که با خود می‌بریم.
نوبت به حسابرسی که می‌شود، چه قدراز حسابمان بر‌می‌دارند؟چه قدر بدون اطلاعمان به آن واریز می‌کنند؟
مانده‌ی حسابمان چقدر است؟
بد آنجایی‌است،که در آن روز سخت آمدنی، هیچ ته کاسه‌ باقی نماند و مغموم و شرمنده بمانیم.
به‌قلم:#بهاره_شیرخانی