بوی محرم که به مشام می‌رسد، همه جا و همه کس غمگین و محزون می‌شود.

ارباب با خداوند معامله کرد، معامله ای از جنس عشق، تمام هستی‌اش را در طبق اخلاص نهاد و تقدیم ذات کبریایی کرد، مبادله‌ای کرد از نوع عاشق و معشوق، که در آن همه‌ی هستی از حسین “علیه‌السلام” و محرم و عزایش حرف می‌زنند.

کربلا تجلی‌گاه روح رضا و سرزمین بلا بود و عاشوراییان به درجه‌ای رسیده بودند که در‌برابر این همه مصیبت، صبر پیشه ساختند و راضی به رضای الله شدند.

و اینگونه شد که “کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا” برای همیشه بر سر زبان‌ها زمزمه می‌شود و نوای آن هر صبحگاه از همه جا به گوش می‌رسد. محرم از راه رسیده تا بگوید حسین “علیه‌السلام” فراموش شدنی نیست.

ارباب صدای قدمت به گوش دلم می‌رسد و دلم با شنیدن صدای کاروانت راهی حرم باصفایت می‌شود.

اوایل محرم که می‌شود، دل بدجوری روانه حرم عشاق می‌شود، به هر دری می‌زند که راهی بین‌الحرمین شود، کربلا اما به رفتن نیست و به ماندن است، اگر اینگونه بود سپاه شیطان هم کربلایی می‌شد.

به‌قلم: #زهرا_یوسف‌وند