چرا بانوان محجبه حضور کمرنگی در مجموعه‌های ورزشی دارند؟

این یک سوال بزرگی‌ست که چند هفته ای می‌شود ذهن مرا درگیر کرده است.
از زمانی که مربی فیتنس یک روز در هفته را برای مدیتیشن انتخاب کرد خواب و خوراک نداشتم.
اصلا چرا مدیتیشن؟ فیتنس و بدنسازی چه ارتباطی به یوگا و مدیتیشن دارند؟

وقتی پیگیر ماجرا شدم متوجه روی دیگرش شدم.
با کسانی که در این‌کلاس شرکت کرده بودند صحبت کردم. مربی باشگاه به بهانه‌ی مدیتیشن افکار و عرفان‌های نوظهور را به خورد دختران می‌داد و از آن‌ها سو استفاده می‌کرد و به قول معروف آن‌ها هم گول صدای قشنگ، آهنگ‌های ملایم و عود‌های جورواجورش را می‌خوردند.

روزی که قرار بود کله‌ی صبح برای جلسه سوم مدیتیشن به باشگاه بروند، تصمیمم را گرفتم. شهریه‌ام را دوبرابر پرداخت کردم. روزی نبود که باشگاه نباشم.

با دختران کم سن و سال ارتباط گرفتم و کم‌کم با رفاقت توانستم خودم را نزدیک‌ آن‌ها کنم و شماره‌هایشان را برای ارتباط بیشتر بگیرم. حتی پیج اینستاگرام همه را داشتم.
گاهی وعده‌های پروتئینی بعد تمرین را هم آماده می‌کردم و همگی کنار هم بعد تمرین توی کافه باشگاه می‌نشستیم و حرف می‌زدیم.

از شوخی‌های وسط تمرین غافل نشده بودم و همین چهره‌ی خندانم بهترین ابزار کارم شده بود. یادش بخیر زمانی که با دختران حوزوی نمایش کار می‌کردم همین خنده‌هایم بعد کلی سخت‌گیری کارم را راه می انداخت.

کرج معروف است به شهر 72ملتی و کم از این مدل آدم‌ها ندارد. به خصوص که چند محله بزرگ در کرج معروف است به بعضی از مذاهب مختلف. باشگاه‌ها هم که محیط کاملا خوبی برای ترویج این مسائل است. خانم‌هایی با اعتماد به نفس کم و دخترهای کم سن و سالی که برای اوقات فراغت به باشگاه می‌آیند تا چند تا استوری برای صفحه‌ی مجازی‌شان داشته باشند.

حالا 9ماه از آن روز‌ها می‌گذرد. خدا نکند که روزی به باشگاه نروم و صدای بچه‌ها توی گروه در نیاید. اما همین‌ که دیگر چیزی به اسم مدیتیشن در باشگاه وجود ندارد و همه سر من هوار می‌شوند و مخاطبین شبکه‌های مجازی‌ام از تعداد موهای سرم بیشتر است برایم از همه چیز لذت‌بخش تر است.

✍️سیده مهتا میراحمدی

#به_قلم_خودم
#تولیدی