برای تبلیغ به مناطق گرمسیر رفته بودیم..
چشمانتان روز بد نبینند، جانداران چندش‌آوری در کمینمان نشسته بودند و ما بی‌اطلاع بودیم…
به مکان تازه داشتیم عادت می‌کردیم، که حملات زمینی و هوایی شروع شد…
همه در حال فرار به پناه‌گاه بودیم، ولی آن‌قدر ترسناک بودند که با نیم‌نگاهی مو به تنمان سیخ می‌شد…
به برادر جان‌برکف و خدومی که آنجا بود، عاجزانه التماس می‌کردیم که به یاریمان بشتابد، و ما را از دست این جک و جانورها نجات دهد.
پس نه می‌گذاشتیم راست راست برای خودش راه برود و به ریشمان بخندد…
از این جاندار زبان‌بسته زمینی به هوای پاک و طبیعت فرار کردیم، دیدیم بیرون، دشمن با پرواز می‌خواهد، حمله کند.
به محض دیدن ما، شاخک‌هایش را تیز کرد و به سمتمان حمله کرد…
دست و پایش چنان چسبنده بود که کافی بود بدنت را لمس کند…
ملخ عادی نبودند بزرگ و وحشتناک بودند…
جیغ‌زنان به داخل اتاق فرار کردیم.
دوستان در حال پاک‌سازی محل بودند، بالاخره بعد از جنگ تن به تن موفق به نابودی مارمولک زبان‌بسته شدند…
می‌دانم الان بعضی دوستان بر‌و‌بر خاطره‌ام را می‌خوانند و با عصبانیت می‌خواهند از حقوق حیوانات دفاع کنند…
لطفا خودتان را به جای ما دختران بی‌پناه و مجرد بگذارید، چطور با آقای مارمولک و نامحرم، شب را به تنهایی سر کنیم، آن‌هم با گرمای شدید آنجا، روسری‌ها را محکم ببندیم و جوراب به روی شلوار و پتو را بر روی سرمان بکشیم تا شاید از نوازش دست و پای زبرش بر روی صورتمان در امان باشیم…
اگر می‌خواهید این‌بار به این مناطق رفتیم برایتان چندتایی را به سوغات می‌آوریم تا با آنها همزیستی مسالمت آمیزی داشته باشید…
به قلم:#زهرا_یوسفوند