نزدیک محرم که می‌شود، زخم کهنه‌ی دلت نیشتر‌ می‌خورد. تمام بغض‌های فرو‌خورده‌ در گلو طی یکسال گذشته‌ به سویت هجوم می‌آورند و نفس کشیدن برایت سخت میشود. چشمانت بارانی می‌شوند وسیل اشک، دریای غم را پر میکند. جگرت مثل گلوله‌‌ای مذاب‌ منتظر است، تا شراره‌‌ها‌ را به بیرون پرتاب کند. این بار نمی‌گویی:<<دست روی دلم نگذار! خودت دستانت را روی دلت می‌گذاری و سینه میزنی>> تو تنها نیستی، زمین و آسمان هم همراهی‌ات می‌کنند. داغی عظیم بر دل عالم سنگینی می‌کند، کمر زمین خم شده است. عشق ارباب با ما چنین کرد. عشقی شعله‌ور را خلاصه می‌کنم. عشق فقط یک کلام حسین علیه السلام… به قلم:#بهاره_شیرخانی