ما امروزی‌ها اگر از چیزی خوشمان بیاید یک مدت قفلی می‌زنیم رویش و بعد سنجاق را باز می‌کنیم.
از عاشقی گرفته تا غذای مورد علاقه‌مان دل‌مان را که زد سراغ بعدی می‌رویم. شما دیروزی‌ها اما خوشایندتان را با نخی محکم روی قلبتان کوک می‌زدید. پس از مدتی می‌شد، جزیی از وجودتان و با آن خاطره‌ها رقم می‌خورد.
راستش ما دیگر حوصله‌ی تکرار نداریم، تنوع‌طلب شدیم. چقدر حرصمان در می‌آید وقتی تلویزیون برای بار هزارم سریال روزی‌روزگاری را پخش می‌کند. ذوقتان را نمی‌فهمیم از پخش دوباره‌ی یوسف پیامبر.
یا مثلا همان چراغ کهنه‌ی سرِ طاقچه که به مفت هم نمی‌ارزد.
خامی مان را به پخته‌گی‌تان بِحِل کنید، اقتضای زمانه ما را اینگونه کرده‌است.
ذوقِ نداشته‌ها زورش به قدرِ داشته‌هایمان می‌چربد.