خانه‌مان دنج‌تر از همیشه شده است. با جزیره مجنون یک قدم فاصله داریم، با فکه دو نگاه و خورده‌ای و از طرفی با کربلای شلمچه همسایه‌ایم…
قم و حرم حضرت معصومه گوشه چشمانمان است.
سوریه، حرم حضرت زینب و حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها، گویی مقابل چشمانمان است، و هرلحظه گنبد طلایی رنگشان برقی توی چشمانمان می‌زند و از شوقش کاسه چشممان مروارید باران می‌شود.
برای خودمان گوشه دنجی دست ‌و پا کرده‌ایم، عکس شهدا خانه‌مان را منور کرده است…
انگار تمام زیبایی‌‌های خانه، گوشه‌ای اُتراق کرده‌ است.

هربار با دیدن عکس شهید حمید سیاهکالی تمام خاطرات شیرین زندگی‌شان از جلوی چشمانم‌ رد می‌شود و گوشه ذهنم آن تلنگر شیرین چشمک می‌زند و دستی تکان می‌دهد که مهتا حواست هست؟؟ عکس شهید قربانی مرا یاد تک‌تک واژگان کتاب دلتنگ نباش می‌اندازد، آن جملات گوهر‌بار و کلیدی شهید که بوی ایمان و تقوا می‌داد… عکس شهید محمدخانی هرلحظه برایم، عشق و ایمان را در کنار هم، تداعی می‌کند…
عکس شهید امینی که با چهره زیبا به شهادت رسیده است, مرا یاد خاطره‌ای می‌اندازد که غیرمسلمانی، مسلمان شد.
عکس شهید همت، شهید آوینی، سردار سلیمانی، مرا یاد همه‌ی فداکاری‌ها و از خوگذشتگی‌های شهدا و همسرانشان و تربیت حسینی مادران شهدا می‌اندازد.

و همه این سعادت، تنها با پوستر شهید سیاهکالی که با کتاب یادت باشد به عنوان هدیه پست کرده بودند نصیبمان شده‌ است.
و این شد که رویای اوایل ازدواجمان عملی شد و این مأمن شهدایی، خانه و زندگی‌مان را بیشتر از قبل متبرک کرد.

و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون.
هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده‏ اند مرده مپندار بلکه زنده‏ اند که نزد پروردگارشان روزى داده1 مى ‏شوند. 169 آل عمران

به قلم: ✏سیده مهتا میراحمدی
ramisa.kowsarblog.ir
97/11/23
عکس تولیدی است

پ ن: قاب عکس بالا سمت راست عکس شهید مدافع حرم شهید مهدی ایمانی ست که از اقوام‌ دور همسرم هستند و خادم حرم‌حضرت معصومه بودند.