#چی_شد_طلبه_شدم
خیلی اتفاقی بنر پذیرش حوزه خواهران را دیدم، بدون هیچ آمادگی و اطلاع از فضا وارد ساختمان شدم، اولین چیزی که دیدم این بود لطفا با وضو وارد شوید.
یعنی چه؟!براى من که اصلا با فضاى مذهبى آشنا نبودم، حرف خنده دارى بود، رفتم و با لطف خدا پذیرفته شدم. الان چهار سال از آمدنم میگذرد، در این مدت با تمام وجود به تقدس این مکان پی بردم. رد پای مولا و عطر وجودش همیشه احساس میشود، روزهایی که با سلام و اذن وارد نمي شوم، حال خوبی ندارم و پیام آن روز را درک مى کنم که مکانى مقدس است، طهارت ظاهر مى خواهد.

هرروز به خودم تلنگر می زنم، حواست را جمع کن، همانطور که استاد می گویند:” همه دعوت شده ایم ،نکند کم کاری کنید، مسئولیتى سنگین را به دوش دارید".
حتی نزدیکانت اعمالت را زیر نظر دارند. مادر، فرزندو….
هرجا غفلت کردی می گویند:” اول خودت عمل کن بعد به ما بگو
امان از شما طلبه ها !”
آخر کجای کارم، کم کاری کردم، آنروز نباشدکه من وجهه طلبه ها را خراب کنم، خدا مرا ببخشد.
دوستان درهر بازدید سوال می کنند، کی مجتهد و ملا میشوی؟؟گاهى به تمسخر مى گیرندو گاهى مى گویند:"شما دلتان پاک است برایمان دعا کنید".
هرچه که بودیم #طلبه شدیم و حالا با آرم سربازى شناخته مى شویم.
آقاجان، تو خودت میدانی که ما ممکن الخطاییم، کمک کن پایمان نلغزد و رو سیاهتر نشویم.
التماس دعاى خیرو شفاعتتان را داریم.

سرباز کمترینت….