همه چیز همین‌جاست

دفترچه ای تهیه کردم و وسایل مورد نیاز را یادداشت کردم. اولین چیزی که یادداشت کردم یک کالسکه بود. سال اولی که قصد سفر داشتم تجربه‌ام کمتر بود و یک کالسکه کوچک تهیه کردم تا در پیاده روی دست و پایم را نگیرد. اما در هنگام پیاده روی، آنچه که حدس میزدم اشتباه از آب در آمد و کالسکه کوچک در راه اذیتم کرد. پس یک کالسکه معمولی و راحت با خودتان ببرید. من در سفر دومم کالسکه را از نجف اطراف قبرستان وادی السلام تهیه کردم.
دومین چیز، برای کسانی که کودک همراه خود دارند یک فلاکس کوچک است که اگر کودک گرسنه‌اش شد و به خوراکی دسترسی نداشتید، برایش سرلاک درست کنید.
سومین چیز، یک کوله پشتی مناسب است. تا حد امکان کوله‌تان را سنگین نکنید، زیرا در هنگام پیاده روی، کوله پشتی سنگین، شما را از پا در می آورد و هل دادن کالسکه در مسیرهای طولانی و حتی بدون یک مرد شمارا خسته می‌کند.
همراهان من، مادر، خواهر و برادرم بودند. مسئولیت همه چیز، در هرزمان، با خودم بود و فقط در زمان خستگی برادر و خواهرم کمکم می‌کردند. سعی کنید در این سفر خودتان را از لحاظ روحی قوی کنید تا خستگی، لذت سفرتان را کم نکند.

ادامه دارد…

پ ن: کالسکه سمت راست همان کالسکه کوچکی است که سال اول برای دخترم تهیه کردم. همه چیزش خوب بود جز دسته کوتاهش و 3 چرخه بودنش. همه توی راه از فسقلی بودن کالسکه و دخترم خوششان می امد و عکس می گرفتند. در عکس سمت راست دخترم 9ماهه و در سمت چپ دخترم 1 سال و 9ماهه است.

قسمت دوم

✍به قلم: سیده مهتا میراحمدی

سوم محرم بود، سفره‌ی روضه‌ی خانگی مادرم پهن بود و مداح روضه می‌خواند. دلم که شکست، نذر کردم. حضرت رقیه را واسطه کردم، تا برات کربلایم را از پدر بزرگوارش بگیرد. می‌گویند دستانش کوچک است، اما گره‌های بزرگ را باز می‌کند. برای من هم، همین شد یک هفته بعد، ورق برگشت.
تنها گامِ سختِ این سفر، رضایت همسرم بود، به آقا متوسل شدم و رضایت همسرم را از ایشان خواستم.
در وهله‌ی اول و دوم با مخالفت همسرم روبه‌رو شدم. تعجب نکردم، می‌دانستم راضی کردنش کار سختی‌ است. خسته نشدم، امیدم به خدا بود. چند روزی گذشت. بار سوم شد و باز دوباره از همسرم اجازه سفر خواستم. انگار معجزه شده بود، همسرم این‌بار دیگر با رضایت کامل اجازه سفر من و دخترم را داد و این شد که ما هم خودمان را آماده سفر کردیم.
اولین گام سفرم را خودِ امام حسین علیه‌السلام درست کرد. حالا باید خودم برای ادامه‌ی راه تلاش می‌کردم.
قدمِ اول مراجعه به دفتر پلیس10+ بود، تا گذرنامه‌هایمان را بگیرم. دیگر مثل قبل نمی‌توانستم اسم و عکس دخترم را در گذرنامه خود بزنم. باید برای دخترم هم گذرنامه جداگانه می‌گرفتم. در کل هزینه‌یِ گرفتنِ هر گذرنامه 180 تومان شد و یک هفته بعد به دستم رسید. قدمِ دوم گرفتن ویزا بود که آن هم 10 روزه درست شد.
قدم‌ سوم هم ثبت اسامی در سامانه سماح بود تا به مشکل برنخوریم. امسال به دلیل توافقات ایران و عراق دیگر نیاز به گرفتن روادید نیست ،فقط لازم است در سامانه سماح ثبت‌نام کنید.

حالا برای بستن کوله‌بار سفر باید از تجربه‌های دوستانم استفاده می‌کردم. چند نفر از دوستان حوزوی‌ام، چندسالی بود که با بچه‌های شیرخواره‌شان به کربلا رفته بودند. فرصت خوبی بود، تا اطلاعات کافی را از آن‌ها بگیرم و سختی راه را با تجربه‌هایشان کم کنم.

ادامه دارد. شما هم از تجربه های سفرتان در اربعین بنویسید

بعد از سالها انتظار بالاخره من هم به آرزویم رسیدم. باورم نمی‌شد، انگار هنوز خواب می‌دیدم، اما نه! این‌بار با چشمانم، نظاره‌گرِ گنبد زیبایِ ارباب شده‌ام. سر دخترکم به روی‌شانه‌ام است و با چشمانش جمعیت را دنبال می‌کند. با نفسی که می‌کشم، یک‌باره خستگی 3روز پیاده‌روی، از تنم رخت بر می‌بندد و به جایش شوق زیارت در چشمانم حلقه می‌زند.
چه کسی فکرش را می‌کرد که بتوانم‌ همسرم را راضی کنم وهمراه با دختر 9ماه‌ام، اربعین به کربلا برویم؟ حتی نمی‌دانم سختی‌های راه را چطور توانستم با جان و دل بخرم؟ هر چه که بود، جز شیرینی برایم نبود. نه تنها من، بلکه همراهانم، همین عقیده‌ را داشتند.
چشمانم را می‌بندم، به جرقه‌ی اولی که در سرم زده شد، فکر می‌کنم. چطور شد که آقا برات کربلای من و دخترم را امضا کرد؟
می‌خواهیم در کنار هم، از تجربه‌های شخصی خود در سفر اربعین بنویسیم و بگوییم؛ می‌شود اربعین بانوان و کودکان هم به این راهپیمایی عظیم حسینی بپیوندند. پس بشتابید و از تجربه‌های با ارزشتان برایمان بنویسید و در شبکه با هشتگ #تجربه‌_نگاری_اربعین منتشر کنید.
گاهی بیان یک نکته‌ی کوچک، شوق زیارت را در دل یک نفر می‌اندازد.*

این‌بار کتاب 100 صفحه‌ای را در دست گرفتم که دلم از این رو به آن رو شد. کتاب شخصیتِ دختر جوانی را روایت می‌کند که همیشه در تلاش بود تا بهترین‌هارا برای خودش رقم بزند.
کتاب راضِ بابا خاطراتی از شهیده راضیه کشاورز را روایت می‌کند.
در این کتاب خاطرات از زبان چند نفر بازگو شده است و خاطرات در گذشته و حال در رفت و آمد است. این کتاب بسیار گیراست و خواندش احساسات را برمی‌انگیزد.
راضیه دختر پاک و معصومی که 16ساله بود، اما بزرگ‌ترین اتفاق زندگی‌اش را در همان 16سالگی‌اش تجربه کرد. طوری که اگر زندگی قبل از شهادتش را با الانش در یک ترازو می‌گذاشتند با هم برابری می‌کرد. همه‌ی کارهایش بوی خدا می‌داد. نسبت به هم‌کلاسی‌هایش احساس مسئولیت می‌کرد. علاقه‌ی زیادی داشت تا اسمش در قرعه‌کشی سفر حج، از طرف مدرسه دربیاید، اما در لحظات آخر اسم دوستش را هم در قرعه‌کشی می‌اندازد و از خدا می‌خواهد تا دوستش را بطلبد و به مکه برود و زندگی‌اش، بوی خدا را به خود بگیرد. و همان‌گونه‌ هم می‌شود.
راضیه کشاورز در سال 87 در کانون رهپویان وصال، حسینیه‌ی سید‌الشهدا شیراز به شهادت رسید.

این کتاب ارزش خواندن دارد مخصوصا برای دختران.

راضیه جان برایم افتخاری بود که با تو اشنا شدم. برایم دعا کن.

کتاب راضِ بابا
نویسنده:طاهره کوه‌کن
ناشر: نشر شهید کاظمی
قیمت: 12هزارتومان

وقتی نام مبارک امام محمد‌باقر علیه‌السلام را می‌شنوید به یاد چه چیزی می‌افتید؟؟ من خودم وقتی نام ایشان را می‌شنوم، اول از همه به یاد پدر و مادر بزرگوارشان می‌افتم. امام محمدباقر علیه‌السلام، هم علوی بودند و هم فاطمی، زیرا پدرشان علی‌بن‌الحسین علیه‌السلام و مادرشان فاطمه بنت‌الحسن سلام‌الله‌علیها بودند. از این جهت امام محمدباقر، هم حسنی هستند و هم حسینی و این ویژگی تنها مختص به این امام است و ساداتی که جدشان به این امام بزرگوار می‌رسد، هم، حسنی و هم حسینی هستند.
امام محمدباقر در واقعه عظیم عاشورا نیز همراه پدر و جد بزرگوارشان، حضور داشتند و زمانی که همراه با حضرت زینب و امام سجاد و سایر اسراء وارد شام‌ و کاخ یزید شدند، با اینکه 3سال بیشتر نداشتند اما خطبه‌‌ی رسایی خواندند و همه را به تعجب واداشتند و یزید خشمگین شد و ایشان را از مجلس بیرون کرد.

امام محمدباقر علیه‌السلام ملقب به شکافننده علوم است. زیرا ایشان علم را شکافت و پایه علم را شناخت و فرع آن را استنباط کرد و در آن توسعه داد.
این لقب از کلام رسول خدا صلی‌الله‌علیه و آله گرفته شده که جابر بن عبداللّه انصاری می گوید: پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله فرمود:” در آینده، فرزندی از فرزندان حسنم را می بینی که همنام من است و علم را می شکافد، شکافتنی. هر گاه او را دیدی، سلام مرا به او برسان!”

در عصر امام باقر علیه‌السلام، شرایط سیاسی جامعه به گونه‌ای تغییر یافت که آن حضرت توانست، مجمعی علمی تشکیل دهد و به تعلیم و تربیت مردانی دانشمند و متعهد به ارزش‌های شریعت بپردازد. از این رو شاگردان‌ ممتازی را تربیت کرد. بالغ برهزاران احادیث شیعی از امام محمد باقر علیه‌السلام است.
هرچقدر بخواهم از علم و مقام‌ این امام بزرگوار بگویم، نمی‌توانم اصل مطلب را بیان کنم.

بغضی بیخ گلویم نهفته است و آن‌هم غربت بقیع است. هنوز مدینه را ندیده‌ام، اما از وقتی که مادرم به مدینه رفت و خاطرات سفرش را برایم بازگو کرد، در گوشه‌ی قلبم، قابی با چند قبر خاکی حک شده است. یکی از همین قبر‌ها، مزار متبرک امام‌ محمدباقر است. امامی که می‌دانم جد بزرگوارم است، اما مزارش خاکی، بی چراغ و بی‌سایبان است. غربت تمام قبرستان را پُر کرده است. اما مدینه شهر پیامبر مهربانی ها بود، شهری که بوی رسول خدا را به خود گرفته بود، حال این شهر پر از نامهربانی است.

ای آنکه قبرت بی چراغ و سایبان است !!!
روضه نمی خواهی !! مزارت روضه خوان است
گلدسته ات سنگی ست ، روی تربت تو
گنبد نداری … گنبد تو آسمان است

شهادت مظلومانه امام محمدباقر علیه‌السلام تسلیت‌باد.

به قلم: سیده مهتا میراحمدی

منابع: منهاج الولایه ص 332. 
مفید، الارشاد، 1428ق، ص38