جلد دوم کتاب سلام بر ابراهیم را خواندم. غبطه خوردم به حال و روز جوانی که همهی کارهایش، بو و رنگ یاد خدا را می‌داد.
ابراهیم، یکه و تنها یک محل را صفا بخشیده بود و هیچ حرفی از خودش نمی‌زد و همیشه از رضای خدا می گفت.
جوانان محل را از بلاتکلیفی و بی هدفی به سوی خدا، ورزش و سعادت دعوت می‌کرد.
مهربانی، ادب، ایمان و اخلاص در جانش نهادینه شده بود.
امثال ابراهیم، آن روزها کم نبودند، جوانانی که همچون حضرت علی اکبر علیه‌السلام از پیشوا و امام خود پیروی کردند و مقابل ظلم ایستادند.
بخشی از کتاب، عجیب حال و هوای کربلا دارد، وقتی که در عملیات والفجر مقدماتی، بعد از 5 روز تشنگی و گرسنگی، جوانی به سراغ ابراهیم آمد و از او طلب آب کرد.
لحظه‌ای برایم تداعی شد، روز عاشورا زمانی که حضرت علی اکبر از میدان نبرد به سراغ پدرش رفت و فرمود:« العطش و قد قتلنی »
آری کربلایی دیگر در خاک فکه رخ داد، اما این‌بار، ابراهیم با دست پُر، همرزمانش را سیراب کرد.
همه آن جوانان و غیور مردان، از تمام داشته‌هایشان مایه گذاشتند و هیچ چیز مانع رشادتشان نبود.
اما چه غریبابه، گوشه‌ای از کانال کمیل پرپر شدند.
امروز، روز ابراهیم و همه آن جوانانی است که جوانیشان را خرج میهن و اعتقادشان کردند.
این جوانان آمدند و رفتند تا خدا ما را بندگان مخلصش آشنا کند.
ابراهیم گمنام است، اما در قطعه 26 شهدای گمنام بهشت زهرا سنگ مزار یادبودی دارد.
تنها خدا می‌داند که ابراهیم چند جوان را به سویش هدایت کرده است.
این کتاب را به عنوان هدیه تهیه کنید و بعد از خواندن، دست به دست بچرخانید، قطعا خواندن این کتاب برای هر جوانی خالی از لطف نیست.
ولادت باسعادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام و روز جوان مبارک.
پ‌ن: عکس تولیدی است.
